نفر دوم: گرچه که از رفتارهای مارادونا خیلی دل خوشی ندارم و از ژستهای ضد امپریالیستی اش و دوستی هایش با فیدل و هوگو و سابقه ی اعتیادش، ولی چه کنم که برایم تداعی کننده ی خاطراتی است: جام هشتاد و دو وقتی او هجده سالی داشت و برای من این اولین جام جهانی بود با طعم جنگ و بمباران. حالا او دوباره آمده با یک خروار ریش و سبیل تا شاید دوباره خودش را اثبات کند. باید دید سرانجام کار را !ا
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment