تنوع

نفر دوم: آنچه که در این شهر من را و ما راشیفته ی خود کرده است تنوع فرهنگی قابل ملاحظه ی آن است . در این شهر میتوانی طیف وسیعی از آدمها را از کشورهای مختلف و مذاهب مختلف پیدا کنی که در کنار هم به کار و زندگی مشغولند. فقط همین یک نمونه شاید کافی باشد که در این چندماه گذشته که در دو ترم کلاس زبان آلمانی شرکت داشته ام با حدود هجده ملیت مختلف هم کلاس بوده ام: از آسیا تا امریکا. جامعه ی مسلمانان پرتعداد در وین آزادانه مشغول زندگی و کار است. در روزنامه ها و اخبار از شروع ماه رمضان خبر داده میشود و اهمیتی که برای مسلمانان دارد. خیلی از غیر مسلمانان خبر دارند که ماه رمضان چیست و از کی شروع میشود و تا کی ادامه دارد. به نظرم مدیران این شهر و تصمیم گیرندگان آن با هوشمندی این تفاوتهای فرهنگی را درک کرده اند و به جای خط کشی و کوبیدن بر طبل اختلافات سعی میکنند که با برنامه های متنوع فرهنگی این جمع به ظاهر نامتجانس را در کنار هم قرار دهند و باهمدیگر بیشتر آشنایشان کنند: فرصتی فراهم کنند که آدمها آزادانه از فرهنگ و تاریخ و هنر و حتی خورد و خوراکشان بگویند. طبعا با همین روش است که میتوانند چنین مجموعه ای را مدیریت کنند بدون آنکه بحران خاصی وجود داشته باشد. باید قبول کرد که کار سختی است. شاید نکته ی مهم دیگر درایت و هوشمندی سیاستمداران ارشد این کشور هم باشد که مجالی برای افراطی گری فراهم نمیکنند. حداقل تا به حال که اینطور بوده و بعدش راهم خدا عالم است. آ
بخش مهمی از این فعالیتهای فرهنگی بر کودکان تمرکز دارد. عقل سلیم هم همین را حکم میکند که برای ساختن یک جامعه از کودکانش شروع کنی. برنامه های بسیار متنوعی در زمینه های مختلف ورزشی، هنری، تفریحی و حتی علمی برای رده های مختلف سنی تدارک دیده میشود و از مدتها قبل برنامه هایش با ذکر تاریخ و ساعت و خلاصه ای از آن در قالب دفترچه هایی اعلام عمومی میشود. کودکان رنگ و وارنگی که از این سن در برنامه های مختلف در کنار هم قرار میگیرند قاعدتا در سنین بالاتر از انعطاف پذیری بیشتری خواهند داشت و راحت تر با آدمهای "متفاوت" کنار خواهند آمد و آنها را درک خواهند کرد و منظور از متفاوت نه فقط آدمهایی با زبانها و فرهنگهای مختلف، بلکه آدمهایی با مشکلات مختلف است، مثلا افراد ناتوان ذهنی یا جسمی. اینجا و در سنین پایین یاد میگیرند که همه جور آدمی در این دنیا وجود دارد، لطفا با دیدن تفاوتها سکته نکنید!. و این یادگیری نه بصورت کلاسیک و نوشتن یک جمله ی کلیشه ای بر روی تخته سیاه است بلکه در عمل و به صورت تلویحی است، چنان آرام و تدریجی که در ذهن حک شود. ا