آیا دراین راه پناهی هم هست ؟

نفر اول: خیلی محتاط است درست مثل خودم و مثل پدرش . چندجلسه ای هست که شنای قورباغه را خوب یادگرفته اماباز هم با زیرکی تمام آنگونه از کناره ها شنا می کند که درهر360 درجه ای که دستش را می چرخاند نوک یکی از انگشتان دست راستش کناره استخر را لمس کند .وجوداین کناره ها به او احساس آرامش و امنیت می دهند . شاید خیلی از ماها درزندگیمان همین گونه ایم و همیشه محتاطانه همه پناهگاهها و فاصله های ایمن مسیر را می سنجیم همه آن جاهایی را که می شود نفسی تازه کرد و کسی را یافت برای حمایت و پشتیبانی و یا شاید دلگرمی و دلداری . اما معلم شنا زیرک است و باهوش او آرام آرام هدایتش می کند به میانه استخر ، آنجایی که هیچ کناره و پناهی نیست دقیقا همان نقطه ای که باید فقط به جسارت و اعتمادبه نفس ، شجاعت و تلاش خودش متکی باشد همان جایی که اگر یک لحظه وابماند و یادش برود که تلاش کند و یا بترسد زندگی را باخته است ! هفته گذشته او میانه استخردر قسمت عمیقش بود بدون هیچ وسیله کمکی و بدون مربی و من درهراس و اضطراب  و البته بسیار بهتر، منظم تر و پرقدرت تر از همیشه شنا کرد (اگر من مربی اش بودم همان دورو برها توی آب در فاصله یک متری اش می چرخیدم)وقتی که تن خیسش را به خودم چسباندم تا موفقیتش را تبریک بگویم قلب کوچکش مثل گنجشککی که از خطر رهیده باشد تند تند می زد ولی چشمانش برق می زد و باافتخار گفت مامان ببین اینهمه راه را شنا کرده ام مامان من هیچ استراحتی هم در وسط راه نکرده ام .و قلب من از شادی پر شد او دارد زندگی را تمرین می کند . ای کاش گاهی اوقات من را هم کسی هل داده بود وسط زندگی بدون حمایت و دلسوزی! کاش به من هم آموخته بودند که کمی جسارت برای کسب تجربه های تازه لازم است ، ای کاش یادم نداده بودند که چطور همیشه شاگرد اول کلاس باشم و اینکه شکست یک جرم است که نباید تجربه اش کرد. آنوقت من هم زندگی را با همه لحظه های شکست و موفقیش درهم می آموختم و ای کاش به من این فرصت را نداده بودند که با زیرکی خودم را همیشه محتاطانه به کناره های استخر عمیق زندگی بکشانم و نوک یکی از انگشتانم لبه های سرد وامن آن را لمس کند   .  ا