حرفها برای گفتن زیاد است

نفر اول : سلام می خواهم دوباره بنویسم راستش حرفها برای گفتن زیاد است و نمی دانم که از کجا باید شروع کرد شاید یکی از بهانه هایم هم برای ننوشتن همین بوده است اما واقعا دوست دارم همه شما دوستان خوب را در تجربه های خودمان سهیم کنم تجربه هایی که آسان به دست نیامده اند اما می توانند مفید باشند . ا
اما قبل از نوشتن می خواهم موضوعی را بگویم و آن این است که اگر می بینید که در نوشته های آینده ام از خوبیها و مزایای زندگی دراین کشور می نویسم نه قصد بزرگنمایی دارم و نه قصد تشویق کسی را برای رهاکردن کشورش و زندگی در جایی دیگر بلکه اگر تابحال ننوشته ام شاید یکی از دلایل عمده اش همین بوده که با چند خط کوتاه نوشتن نمی توان حق مطلب را ادا کرد اینها موضوعات و مباحث پایه ای و ساختاری هستند که اگر قرار است کسی بتواند به عنوان یک تجربه به آن نگاه کند باید راجع به هرکدام گفتگو و تحلیل کرد اما حالا که فعلا قرار است ارتباط به صورت کوتاه باشد این اجازه را بدهید تا از مثبت ها بنویسم این خیلی طبیعی است که وقتی آدم وارد یک محیط تازه و بسیار جدید و نو می شود متمرکز می شود روی آنچه که تابحال نداشته یا از آن محروم بوده و یا قبلا جستجو می کرده و نیاقته یا توی فکرش و دلش بوده و آرزویش را داشته و آنوقت ناخودآگاه شروع می کند به مقایسه و آنوقت مخاطب گاهی فکر می کند که طرف می خواهد پز بدهد یا درشت نمایی بکند یا دل کسی را بسوزاند ولی من همین جا می گویم که ابدا چنین قصدی ندارم و فقط از آن چیزهایی می نویسم که دلم می خواهد بتوانم روزی در ایران آنها را ببینم و اینکه دارم توی ذهنم سبک سنگینشان می کنم که چه دلایلی می توانیم هرکدام از ما داشته باشیم که تابحال برای آنها کاری نکرده ایم چون چه بسا برخی از آنها بسیار ساده و دردسترس و شدنی هستند اگر از زاویه دیگری به آنها نگاه کنیم و دیگر اینکه وقتی مدتی می گذرد شاید چه بسا آدم نقاط ضعف و کمبودی را هم می بیند و احساس می کند که همانها هم می تواند راه و زمینه ای باشد برای تغییر و همینجا بگویم که به دلیل وجود بهار و همینطور علاقه وافرم به کودکان شاید بیشتر حرفهایم راجع به کودکان باشد که شاید بتواند برای مادران تازه هایی داشته باشد بهرحال در مورد هرکدام از موضوعات خوشحال می شوم که بتوانم دیدگاههای شما را هم بدانم و ارتباط دوطرفه داشته باشیم . ا
پس از این پس من هم خواهم گفت ! ا